Έμιλυ Κολιανδρή: «Κάνουμε διαρκώς εμφυλίους, κάθε μήνα σκοτώνουν μια γυναίκα, τελικά κάτι πήγε πολύ λάθος»

από **DIGITAL™** Τετ 15 Δεκ 2021 - 9:28

Έμιλυ Κολιανδρή: «Κάνουμε διαρκώς εμφυλίους, κάθε μήνα σκοτώνουν μια γυναίκα, τελικά κάτι πήγε πολύ λάθος» 95qwl010

Περιμένοντας την Έμιλυ Κολιανδρή να τελειώσει την πρόβα της, σκέφτομαι ότι αυτή η όμορφη γυναίκα είναι τόσο χαμηλού προφίλ, που λίγοι ξέρουν ότι έχει ένα φοβερό χιούμορ και μάλλον είναι το πιο σοβαρό όπλο για να αντιμετωπίσει την «απάνθρωπα δύσκολη» καθημερινότητά της.

Άνθρωπος με αυτογνωσία, συνειδητοποιημένη επαγγελματίας και μητέρα δύο παιδιών, πήρε «ρεπό» από τα καθημερινά της καθήκοντα για να κάνουμε μια χαλαρή συζήτηση και βλέποντας να απαντά στα μηνύματα από το σπίτι αναρωτιέμαι πώς τα καταφέρνει.

«Είναι μια δύσκολη πίστα που συνέχεια δυσκολεύει, είναι απάνθρωπα δύσκολο και πιστεύω ότι το μεγαλύτερο βάρος πέφτει σ' εμένα, όπως πέφτει στις περισσότερες γυναίκες, που βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατάσταση, παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει και κάπως μοιράζεται το πράγμα. Έχει να κάνει όμως πολύ και με τον χαρακτήρα των ανθρώπων, ποιος είναι πιο οργανωτικός και ποιος είναι λίγο πιο αγχωμένος. Θα σου πω κάτι: πάντα θαύμαζα στη ζωή μου καλλιτέχνες, γυναίκες που δεν είχαν παιδιά και ήταν με έναν τρόπο "ευλογημένες" και μπορούσαν να είναι αφοσιωμένες στην τέχνη τους. Στην άλλη περίπτωση, είσαι συνέχεια με το ένα πόδι εκεί και το άλλο εδώ», λέει.

Ένιωθα ότι μετά από αυτή την επιβεβλημένη παύση κάτι θα άλλαζε, και το θέατρο και οι σχέσεις, αλλά νιώθω σαν να έχουν πάει όλα –με εξαιρέσεις– πίσω, πολύ πιο πίσω. Είχα προσδοκίες που ματαιώθηκαν, νιώθω ότι είμαστε χειρότερα, κάνουμε διαρκώς εμφυλίους, κάθε μήνα σκοτώνουν μια γυναίκα, τελικά κάτι πήγε πολύ λάθος. Σαν να μην υπάρχει η διάθεση να γίνει συζήτηση, είναι όλοι πολύ κουρασμένοι, δεν ξέρω.

— Πιστεύεις ότι η καριέρα σου πήγε πίσω ή σε άλλο δρόμο, επειδή υπάρχουν όλες αυτές οι υποχρεώσεις;

Έγινε ένα φοβερό πράγμα: επειδή εγώ είμαι πολύ «σκόρπια» και δύσκολα μπαίνω στη διαδικασία της δουλειάς, πρέπει να πιεστώ για να ξυπνήσω. Επειδή όταν άρχισε αυτή η ιστορία που λέγεται «εργασία και παιδιά» καταλάβαινα ότι η μόνη ώρα που θα μπορούσα να ασχοληθώ με τη δουλειά ήταν αυτό το πεντάωρο της πρόβας, κάτι έγινε και με έκανε να συγκεντρωθώ πάρα πολύ. Και νομίζω ότι με έναν τρόπο μού έκανε καλό γιατί οργανώθηκα και έγινα πιο αποδοτική. Είχα κι άλλα ζητήματα πριν, ήμουν πιο φοβική, δεν ήθελα να εκτεθώ πολύ…

— Αυτό έχει να κάνει με τη φιλοδοξία; Ήσουν χαμηλών φιλοδοξιών; Γιατί είσαι μια όμορφη γυναίκα και, μη γελιόμαστε, η ομορφιά είναι ένα διαχρονικό διαβατήριο, ισχύει και σε αυτήν τη δουλειά.

Πάντα ήμουν χαμηλών φιλοδοξιών. Και ίσως πιο μικρή να είχα και πιο χαμηλή αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, όταν βγήκα στο θέατρο, δούλεψα με τον Βογιατζή και κάπως το περιβάλλον της δουλειάς θεωρούσε τη λίγο πιο ιλουστρασιόν πλευρά της απαγορευμένη, ήταν λίγο ταμπού να βγαίνεις και να σε φωτογραφίζουν π.χ. Τώρα έχει απομυθοποιηθεί αυτή η ιστορία, και καλώς. Το να παίζεις, για παράδειγμα, στην τηλεόραση δεν σε κάνει «άλλο» από έναν ηθοποιό που παίζει σε «καλά» θέατρα.

Πηγή: Lifo